Με τις επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις του Άχθου Αρούρη να παίρνουν συνεχείς αναβολές (είτε γιατί κάποιοι προσπάθησαν να αφήσουν ανάπηρο ένα διαιτητή είτε επειδή δεκαετίες τώρα επιχειρούν να αφήσουν ανάπηρα τα μυαλά μας) αποφασίσαμε, μετά από την άκρως τιμητική πρόσκληση που λάβαμε από τη Ρήξη Λιβαδειάς, να συμμετάσχουμε στο τουρνουά αυτοοργανώμενων ομάδων που έγινε το Σάββατο 26/1 στα Βοιωτικά βουνά.

Η συναυλία και το ψηστήρι που θα ακολουθούσε στο στέκι της Ρήξης διαμόρφωναν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία στο να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα με Ανθρώπους που αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια μέσα το σύγχρονο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, παράλληλα με ένα ευρύ πλήθος (αντι)κοινωνικών φαινομένων.

Έτσι λοιπόν, χαράματα Σαββάτου, με τα μάτια νυσταγμένα και βαριά, φορτώσαμε τα απαραίτητα… πολεμοφόδια στο Magic Bus και κινήσαμε για την πρώτη κάθοδο με αφετηρία την Νότια Μακεδονία και άφιξη λίγο πιο πάνω από τη Νότια Ελλάδα, συμμετέχοντας έτσι με τον δικό μας τρόπο στην παράνοια της εποχής που αναζητά να καταργήσει το Βορρά.

Δεδομένων των οικολογικών μας ανησυχιών, με περίπου 10 στάσεις κατά τη διαδρομή, σίγουρα συνεισφέραμε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της χλωρίδας πέριξ της Εθνικής οδού σε σημεία ειδικού ενδιαφέροντος τα οποία πλέον διακοσμούν καλά κρυμμένα Αρούρια, σηματοδοτώντας το πέρασμα του Άχθου.

Η χαοτική θύρα μηδέν που έβγαλε το εκδρομικό της απωθημένο, έζησε μια ημέρα η οποία αν μη τι άλλο θα μείνει χαραγμένη για πολλά χρόνια όχι μόνο στους 22 (& τον υπομονετικό οδηγό) που συμμετείχαν εκ μέρους μας, αλλά και σε όσους και όσες προσήλθαν (από διάφορα μέρη) στη Λιβαδειά ώστε να γίνουν κομμάτι(α) αυτής της γιορτής αλληλεγγύης, αυτοοργάνωσης και ανάδειξης ιδεών όπως ο αντιφασισμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας και της ατομικότητας, η κατακραυγή του σύγχρονου α(θ)λητικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί από τα κέντρα που θέλουν τον άνθρωπο έρμαιο και άβουλο δέκτη των προπαγανδιστικών τους πρακτικών.

“ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ”

Με τη φωνή να έχει κλείσει πριν καν πατήσουμε… γήπεδο, τα Αρούρια μαζί με τα αλάνια της Αλάνας, της Ρήξης, του Διογένη και του Ανάποδου, φώναξαν, ήπιαν και γλέντησαν με τη ψυχή τους κατά την διάρκεια των 2 αγώνων που έγιναν. Εννοείται, πως τα αποτελέσματα των αγώνων ήταν εξ αρχής το γεγονός με την ελάσσονα σημασία.

Ακολούθως, υπήρξε μεταφορά σκηνικού στο στέκι της Ρήξης, όπου μας υποδέχτηκαν με θέρμη και… κάρβουνα, ενώ ανταποδώσαμε με… μιας άτυπης μορφής κατάληψη στο τραπέζι με τα φαγώσιμα. Πανκ μουσική, άφθονη μπύρα, συνθήματα με πολλαπλό περιεχόμενο και αποδέκτες, αρμονική συνύπαρξη και εξαιρετική διάθεση ήταν τα χαρακτηριστικά μιας βραδιάς που σίγουρα δε θα ξεχαστεί εύκολα.

Το πρώτο “Αρουραίοι on tour” ολοκληρώθηκε με ανέλπιστη επιτυχία δίνοντας σαφές κίνητρο και για άλλες τέτοιου τύπου δράσεις.

Είμαστε πολλοί, τρελοί και παθιασμένοι.

Ευχαριστούμε τις ομάδες Ρήξη Λιβαδειάς, ΑΛΑΝΑ, Ανάποδος Χαλκίδας, Διογένης Ολυμπιακού Χωριού Futsal, όσες και όσους βρέθηκαν στη Λιβαδειά.

Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν θα ήταν πραγματικότητα. αν δεν είχε πέσει η αρχική ιδέα από τα ΣΜΠΑΡΑΛΙΑ για κοινή εκδρομή (που έτσι κι αλλιώς μας συντροφεύουν σε κάθε αγώνα και τους συντροφεύουμε σε κάθε live).

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ… ΔΕ ΔΙΝΩ ΧΡΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΕ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ, ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗ
ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΦΑ, ΣΚΑΤΑ ΣΤΗ ΦΙΦΑ
ΚΛΩΤΣΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΡΑΤΣΙΣΤΗ
(ΚΑΙ ΜΑΤΑΤΖΗ)