Μπορεί το τελικό σκορ να μην ήταν επιτυχές για τον Άχθο Αρούρη, μπορεί ο κόσμος να μην ήταν εκεί (όπως τις προηγούμενες φορές) να τραγουδήσει για την ομάδα, μπορεί ψηστήρι όπως είχαμε σχεδιάσει να μην έγινε, μπορεί οι διάφορες δράσεις για τους νεαρούς οπαδούς της ομάδας να μην υλοποιήθηκαν και να έμειναν εκεί ένα τσούρμο παιδιά να βαριούνται σε μια γωνία, αλλά τουλάχιστον η ομάδα, έπαιξε μπαλάρα! Οι παίχτες μας δημιούργησαν σωρεία ευκαιριών, είχαμε δοκάρια, ο αντίπαλος τερμάρης κατέβασε ρολά και η μόνη λογική εξήγηση που είχαν μερικοί ήταν ότι η μπάλα είναι άτιμη…
Μπα! Πρωταπριλιά…
Η χειρότερη φετινή εμφάνιση του Άχθου Αρούρη με τεράστια διαφορά από την προηγούμενη. Αν αλλάξαμε 3 συνεχόμενες πάσες, πανάθεμα μας. Αν καταφέραμε να κάνουμε μια σωστή επιθετική προσπάθεια, πανάθεμα μας. Αν προσπαθήσαμε να βάλουμε τη μπάλα κάτω και να δείξουμε -όπως όλη τη χρονιά- πως παίζεται το άθλημα…Αν βγάλαμε σε κάποιο σημείο του αγώνα, τη μπάλα με ηρεμία και τακτική από την άμυνα σε κέντρο και επίθεση… Αν καταφέραμε να εκμεταλλευτούμε τη δυναμική του κόσμου που για ακόμα μια φορά βρέθηκε εκεί πιστός ακόλουθος… πανάθεμα μας…
Τι να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο; Ο καλύτερος μας παίχτης χθες, ο Κέρβερος που τοποθετούμε κάθε Κυριακή κάτω από τα γκολπόστ της ομάδας , αυτός που μέχρι το 93ο λεπτό είχε βγάλει τα άβγαλτα, κατάφερε να φάει στην τελευταία φάση του αγώνα ένα γκολ που (πανάθεμα μας) αν κάποιος είδε, κατάλαβε, πίστευε πως μπήκε… απλά συνοψίζοντας τον αγώνα και επιβεβαιώνοντας το κινέζικο ρητό που λέει ότι μπορεί να χρειαστείς χίλια χρόνια για να χτίσεις κάτι αλλά αρκεί ένα δευτερόλεπτο για να το καταστρέψεις..
Εν ολίγοις… τίποτα αλλά και συνάμα… τα πάντα..
Αυτό γιατί ενώ εντός αγωνιστικού χώρου η κατάσταση είχε τίτλο “μπορεί και να τρελαθείς”, εκτός ήταν εντελώς διαφορετική!
Πρώτα από όλα είχε κανονιστεί ψηστήρι και πολλά λίτρα μπύρας και λοιπών αλκοολούχων. Δεύτερον, οι…dj μας είχαν όρεξη και τα σπάσαμε … Όμως, περισσότερο και πάνω από όλα: Τα (ολοένα αυξανόμενα ποσοτικά) Αρουράκια μας είπαν να εκμεταλλευτούν την εξτρά ώρα που τους προσέφερε το θερινό ηλιοστάσιο και με περίσσια χαρά (και ευκολία) αποφάσισαν να τερματίσουν τις αντοχές των γονέων τους, παίζοντας, χορεύοντας, τραγουδώντας και κάνοντας τα…μοντέλα, μέχρι το απόγευμα. Μπορεί το παρόν να έφερε μερικά αγωνιστικά σύννεφα, αλλά το μέλλον προμηνύεται τουλάχιστον…ξάστερο και ανεξάντλητα ονειροπόλο, όπως άλλωστε πρέπει να είναι κάθε τι που θέλει να κάνει την αλλαγή στην κοινωνία που μας προσφέρουν κάποιοι λίγοι..
Επανερχόμενοι στα αγωνιστικά δρώμενα, ευτυχώς που έρχεται και ρεπό το επόμενο Σ/Κ, γιατί αν συνεχίσει έτσι η ομάδα τότε δεν προβλέπεται το Μάη να είμαστε καλά..
Χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ, ένα ντου, ένα παρτάκι, κάτι τέλος πάντων, που θα ξυπνήσει την ομάδα.
Έτσι, εκμεταλλευόμενοι το κενό, ο Άχθος Αρούρης διοργανώνει την επόμενη αγωνιστική, Punk Live στο TEXAS SALLON, μπας και με το νταβαντούρι πάρει η ομάδα πάλι τα πάνω της και γίνει ξανά η γνωστή αρμάδα που μέχρι πρότινος άλωνε τα γήπεδα της περιοχής.