Δόξα Νάουσας – Άχθος Αρούρης 4-2
Εάν το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των αθλημάτων. Εάν ο αθλητισμός, είναι ένα από τα βασικά πεδία έκφρασης της ανθρώπινης υπόστασης. Εάν εν τέλει, η ανθρώπινη υπόσταση, είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή και το πώς αυτή μπορεί να διαμορφωθεί. Τότε σίγουρα, ο Άχθος Αρούρης και η πορεία του την πρώτη αυτή χρονιά της ύπαρξης του, δείχνει ότι μόνο μόνο ονειροπολώντας, μπορείς να δημιουργήσεις μια πιο ευχάριστη πραγματικότητα. Οι ιδέες της στιγμής, η κυκλοθυμία τους, οι μικρές αποφάσεις, είναι αυτές που μπορεί να διαμορφώνουν το τι μέλλει γενέσθαι.. Και μια τέτοια στιγμή το καλοκαίρι του 2018, ήταν και αυτή που έφερε τον Άχθο Αρούρη στη ζωή… αυτές οι μικρές στιγμές τον ωθούν καθημερινά να κάνει τη διαφορά, να ονειρεύεται και να κατακτά… Κατά τα άλλα…. χάσαμε με 4-2 και φυσικά το πανηγυρίσαμε.
Όμως όταν…βιάζεσαι σκοντάφτεις. Με το που έσβησε ο πρώτος πυρσός των… ανυπόμονων (αλλά λίγων λόγω της καταρρακτώδους βροχής) οπαδών του Αρούρη, ο γιατρός μας, ο Φλάκο, πάτησε άτσαλα στο πατατοχώραφο και τραυματίστηκε (ευτυχώς όχι σοβαρά). Κοιτώντας πάντα τη λαμπρή πλευρά, ευτυχώς που τραυματίστηκε στη Νάουσα γιατί στη Βέροια το νοσοκομείο δεν έχει ορθοπεδικό τα Σ/Κ!…
Ο Κέρβερος στα pits, ο Καλλιτέχνης μας στην… εργασία του, να μην τα πολυλογούμε παίξαμε χωρίς τέρμα. Πέντε σουτ έκαναν, τέσσερα μπήκαν, τα δύο μάλιστα με δοκάρι και μέσα. Εμείς ευτυχώς που είχαμε τον Κάτσα με όρεξη και τον Μέρκο να τον τροφοδοτεί για να σκοράρει δις. Το δεύτερο ειδικά γκολ ήταν…αλανιάρικο όσο και περίτεχνο αφού πέρασε τον αντίπαλο τερματοφύλακα πριν στείλει με εξωτερικό φάλτσο τη μπάλα αργά και βασανιστικά στην εστία της Δόξας Νάουσας.
Με δύο αγώνες να απομένουν, την Τετάρτη (8/5) στις 17.00 (ζωάρα) στη Μέση, όπου λογικά θα παίξει και φιέστα με… μπυράκια παγωμένα (γιατί θα είμαστε και κουρασμένοι από την καθημερινότητα), και έναν την Κυριακή 12/5, απομένει το πότε θα οριστεί ο τελικός της κατηγορίας για τον super duper champion της Γ’ ΕΠΣ Ημαθίας. Βασικά από ότι καταλάβατε, πιο πολύ για το τζέρτζελο με το λαό θα γίνει αφού ο στόχος, το έχουμε πει πολλάκις, ήταν να παίζουμε του χρόνου (και από τούδε και στο εξής) μεσημέρι.
Γιατί η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα και το 10.30 την Κυριακή, όσο να είναι δεν συνάδει με τις…αχαλίνωτες μας συνήθειες.
Άχθος Αρούρης