Άλλη μια Κυριακή πέρασε, το τρένο όμως του Άχθου για ακόμη μια Κυριακή δεν λέει να σταματήσει. Ο μόνος λόγος που έκανε στάση το τρένο μας, είναι για τον ανεφοδιασμό φαρμακευτικού ζύθου. Έτσι ώστε να κρατήσει σε φόρμα, τους δεκάδες κανίβαλους που είναι στο πλευρό της ομάδας.
Το ξέραμε ότι θα είναι μια Κυριακή διαφορετική από τις άλλες με αντίπαλο την Ραχιά, με ένα κλίμα ξεχωριστό και ταυτόχρονα περίεργο. Διότι, μπορεί να ήταν η εικοστή έβδομη φορά που τέθηκαν αντίπαλες οι δυο ομάδες, αλλά ήταν η πρώτη φορά που δεν ήταν φιλικό, αλλά επίσημο ματς πρωταθλήματος.
Όμως οι προβλέψεις των γκουρού βγήκαν αληθινές. Ο αγώνας ήταν πραγματικά γιορτή για το ποδόσφαιρο, τον αθλητισμό αλλά και τον πολιτισμό. Οι κερκίδες ήταν ασφυκτικά γεμάτες. Από τα μεγάφωνα του γηπέδου ακούσαμε έντρομοι, ότι τον αγώνα παρακολούθησαν 12.468 θεατές. Να σημειώσουμε σε αυτό σημείο, πως πρώτη φορά μέσα σε αυτούς τους δεκαπέντε μήνες της ύπαρξής μας, έχουμε γίνει αποδέκτες τέτοιας φιλοξενίας.
Φυσικά ήταν κάτι που το περιμέναμε, από ανθρώπους που μοιράστηκαν τα αποδυτήρια τους μαζί μας από την πρώτη στιγμή, τότε που ήμασταν άστεγοι ρακοσυλλέκτες, ο Εθνικός Ράχης μας επιφύλασσε μια φιλοξενία που κάνεις δεν περίμενε.
Εμείς όμως δεν δείξαμε οίκτο. Τους κερδίσαμε στην έδρα τους σαν ανταπόδοση για τα όσα μας προσέφεραν. Στην χειρότερη φετινή μας εμφάνιση, κατορθώσαμε να αποδράσουμε με την νίκη. Σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσαμε να φάμε άνετα κάποιο γκολ αλλά και να σκοράρουμε κάποιο τέρμα.
Τα εύσημα για την κακή εικόνα που συνδυάστηκε με νίκη ανήκουν στον κόουτς της ομάδας μας. Ο Γιούργκεν Φλάκλοπ κατάφερε να μετατρέψει, ένα σύνολο παικτών με IQ χαμηλότερο από τον αριθμό της φανέλας του Φιφίνιο (2) σε 11 Αϊνστάιν. Η σκληρή δουλειά και το πείσμα του είναι αυτά που κάνουν την ομάδα να πηγαίνει στον αυτόματο. Τι και αν είχε μαλλιά πυκνά πριν έρθει στην ομάδα ο κόουτς. Και όμως, ο Άχθος Αρούρης κατάφερε να του χτίσει ένα ελικοδρόμιο στο κεφάλι, το όποιος μεταφράζει το άγχος και την όλη προσπάθειά του για την εικόνα της ομάδας.
Στα του αγώνα τώρα. Ή ομάδα μας μπήκε νωχελικά στο παιχνίδι, παρ αυτά καταφέραμε να προηγηθούμε με το πολύ όμορφο γκολ του Πορτογάλου εξτρέμ, Τζον Καραπεϊρίνια. Ο αέρινος εξτρέμ του Άχθου με ένα όμορφο σουτ άνοιξε το σκορ. Έτσι το ημίχρονο έκλεισε με 0-1.
Στο δεύτερο ημίχρονο, η μέτρια εμφάνιση συνεχίστηκε. Η Ραχιά δεν μπόρεσε να μετατρέψει σε γκολ αρκετές ευκαιρίες, αφού είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην αρκετά καλή άμυνα και στον τοίχο από την Παραγουάη, τον Σιλαβέρτ. Ο οποίος αντίκρισε και την κόκκινη κάρτα στο προτελευταίο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού. Δυστυχώς οι κάμερες του var, δεν μπόρεσαν να δείξουν με σαφήνεια στον διαιτητή, αν έκανε χέρι εκτός περιοχής ή όχι ο τερματοφύλακας του Άχθου.
Η μέτρια εικόνα όμως, δεν ενόχλησε τους παίκτες μας να πετύχουν και δεύτερο τέρμα, με τον αμυντικό μας μέσο, Τάνη Άλβες.
Βέβαια ο Άχθος είχε την ευκαιρία να προηγηθεί και λίγο πιο πριν, όταν ο Τούρκος διεθνής, Αγάς Γκαλίτσογλου κέρδισε ένα πέναλτι με τρόπο που θα ζήλευε ακόμα και πρώην Έλληνας διεθνής επιθετικός, που κέρδιζε τον γιο του στο τάβλι με μη νόμιμο τρόπο. Το πέναλτι εκτέλεσε ο Ντιέγκο Αρμάντο Τσέος και το’χάσε.
Έτσι το τελικό αποτέλεσμα της αναμέτρησης έκλεισε στο 0-2. Πολύ σημαντική νίκη λοιπόν απέναντι σε έναν σκληροτράχυλο αντίπαλο.
Ένα ακόμη απόγευμα της Κυριακής, μας βρίσκει νικητές. Με μόνη διαφορά ότι, αυτή τη Κυριακή δεν ήμασταν οι μόνοι που κέρδισαν. Κέρδισε το ποδόσφαιρο, κέρδισε η κερκίδα, κέρδισε ο πολιτισμός που διδάξαμε μαζί με την τοπική Ραχιά.
Ή ανταπόδοση της φιλοξενίας στον δεύτερο γύρο, θα πρέπει να θεωρείτε κάτι παραπάνω από δεδομένη.
Επόμενο ραντεβού λοιπόν, την Κυριακή με αντίπαλο τη Δόξα Νάουσας, εκτός έδρας. Σε ένα κολυμβητήριο διαμάντι για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Λαγούμια αν θέλεις να κρυφτείς από τα μπινελίκια των φιλάθλων, μπόλικες λάσπες για να φτιάξεις κάστρα ή τούνελ και χορτάρι που δεν υπάρχει, ή επειδή το κάπνισαν οι μερακλήδες της Νάουσας ή επειδή θέλησαν να χτίσουν ιππόδρομο αντί για γήπεδο ποδοσφαίρου.
ΑΧΘΟΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΑΝΤΙΣΕΞΙΣΜΟΣ