Σε παιχνίδι ακατάλληλο για καρδιακούς, εξελίχθηκε ο κυριακάτικος εκτός έδρας αγώνας στο δημοτικό κολυμβητήριο Νάουσας, με αντίπαλο την τοπική Δόξα.
Όπως πάντα, η πρώτη παράγραφος ανήκει τιμητικά στον λαό του Άχθου. Εξάλλου από αυτούς και από κάνα δυο παίκτες παίρνει την μίζα του ο αρθρογράφος οπότε δεν γίνεται και διαφορετικά.
Η πρώτη παράγραφος λοιπόν, που τώρα έγινε δεύτερη, ανήκει σ’αυτούς που κάθε Κυριακή οργώνουν την άσφαλτο και τρώνε παντόφλες για να στέκονται στο πλευρό των παικτών και του προπονητή μας, αφήνοντας λαρύγγι, ψυχή και σώμα ΚΑΘΕ Κυριακή. Τι άλλο να πει κανείς για αυτούς τους ψυχικά διαταραγμένους ??? Που από τους 100, οι μισοί δεν έχουν συκώτια και νεφρά, οι άλλοι μισοί δόντια, για μυαλό ούτε κουβέντα αφού αγνοείται. Που θέλω να καταλήξω??? Πουθενά συγκεκριμένα, απλώς γράφω να γεμίσω καμιά παράγραφο μπας και πάρει κάνα λαηκ το άρθρο.
Στα του αγώνα τώρα. Ανατροπή, πολλά γκολ, δύο πέναλτι, κόκκινη κάρτα και νίκη για τον Άχθο Αρούρη μας.
1-0 εσείς??? 1-1 εμείς με γκολ φάουλ του ομογενή George Gatzoufas.
2-1 εσείς??? 2-2 εμείς με γκολ πέναλτι του Paolo Cireldini.
3-2 εσείς??? 3-3 εμείς, γιατί μπορούμε. Με τον πρώτο σκόρερ μέχρι στιγμής Rafael (3 αγώνες – 3 γκολ).
Ακολούθησαν δύο ακόμη γκολ για την ομάδα μας από τον Tani Alves, και τον Diego Armando Tseo που πέτυχε ένα γκολ ποίημα.
Τελικό αποτέλεσμα, Δόξα Νάουσας – Άχθος Αρούρης 3-5.
Ίσως είναι σημαδιακό. Κατεβάσαμε τα 3-5 πηγάδια από το βουνό στην πεδιάδα. Όλα αυτά σε μια κακή μέρα για την ομάδα μας. Φανταστείτε να βρεθεί σε φόρμα η ομάδα, τι έχει να γίνει.
Στα δύσκολα γεννιούνται οι μαχητές στα δύσκολα αναλαμβάνουν τα ηνία και οι ψυχές της ομάδας. Είναι πλέον κουραστικό, να αναγκάζεται ο αρθρογράφος να ασχολείται κάθε αγωνιστική με έναν Ιταλό μεσήλικα ο οποίος έχει βαλθεί να μας τρελάνει. Ο Πάολο Τσιρελντίνι που έκλεισε τα 42 ή τα 22 πριν λίγες μέρες, έκανε μία ηγετική εμφάνιση παρέα με τον Diego Armando Tseo και τον πολύπειρο Ser Katsa. Μπορεί τα σουτζουκάκια και τα γαλακτομπούρεκα να κάνουν σούζες στο στομάχι τους, αλλά αυτό φαίνεται πως δεν επηρεάζει την εικόνα του Diego Armando και του Ser Katsa στον αγωνιστικό χώρο, αφού φαίνεται ότι καταπίνουν ακόμα και τους αντιπάλους τους.
Επόμενο ραντεβού σε δυο Κυριακές. Αφού την επόμενη δεν θα ύπαρξη αγωνιστική δράση. Και ήδη τα πρώτα σύνδρομα στέρησης έκαναν την εμφάνισή τους.
Ωραίο το ποδόσφαιρο, ο χαβαλές και οι μπύρες αλλά δυστυχώς ζούμε σε εποχές περίεργες. Οι φίλαθλοι της χαοτικής θύρας μηδέν, σήκωσαν πανό στήριξης στους Κούρδους μαχητές αλλά και για τους πρόσφυγες στην Μόρια.
Δεν είναι κατόρθωμα, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, όταν μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Όταν σφάζουν και βιάζουν γυναίκες και παιδιά, την ευθύνη την έχουμε όλοι. Ο κόσμος δεν θα αλλάξει με μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, ούτε με προσευχές. Έχουμε την ευθύνη όλοι μας, γιατί το βλέπαμε να έρχεται, ξέραμε, ακούγαμε τα βήματα από μακριά, όμως δεν δώσαμε σημασία. Τώρα συμβαίνει δίπλα μας, αύριο μπορεί να συμβεί σπίτι μας. Τότε θα είναι πολύ αργά. Δεν κάνουμε ησυχία όταν σκοτώνουν τα παιδιά μας. Παιδιά μας, τα παιδιά όλου του κόσμου.
“Θα μπορέσει ο σημερινός άνθρωπος να υπερβεί την φυσική του ροπή προς την αδράνεια, την ησυχία?? Ή ελευθερία ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξουμε. Ή θα είμαστε ελεύθεροι ή θα είμαστε ήσυχοι. Και τα δύο μαζί δεν γίνονται.”
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ
– Άχθος Αρούρης –
