Εβδομάδα Τσάμπιονς Λιγκ στα πολιτικά δρώμενα της χώρας ήταν αυτή που μας πέρασε αλλά και αυτή που περνάει.
Όλα ξεκίνησαν έπειτα από απόφαση των διοικούντων της σύγχρονης δύσης, να στοιβαχτεί ένας πολύ μεγάλος αριθμός προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε νησιά όπως η Χίος. Σε συνθήκες απάνθρωπες, φυλακισμένοι ανάμεσα σε τέσσερις μεγάλους τοίχους υπό την επιτήρηση της χωροφυλακής βεβαίως βεβαίως. Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό, αλλά εάν συνέβαινε πριν 75 χρόνια κάποιος θα χάιδευε το μικρό του μουστάκι επιδεικτικά.
Αυτή η κατάσταση έφερε πολλές αντιδράσεις απ\ όλες τις πλευρές.
Η μία πλευρά αυτή των Ταλιμπάν της άγριας δύσης, εμφανώς δυσαρεστημένοι, θα προτιμούσαν να έχουν πνίγει όλοι οι άνθρωποι εκτός των ορθοδόξων. Αφού κάτι τέτοιο δεν έγινε δυστυχώς, φήμες λένε ότι ζήτησαν στα στρατόπεδα που δημιουργήθηκαν να υπάρχουν θάλαμοι αερίων και άλλες παρόμοιες ευρεσιτεχνίες. Όπως και αν έχει αυτή η κατηγορία ανθρώπων δεν θέλει ούτε να ακούσει για πρόσφυγες και πόσο μάλλον να τους δει, έχοντας σαν επιστημονικά και αντικειμενικά κριτήρια το χρώμα αίματος, δέρματος και το μέγεθος του αντίχειρα.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και άνθρωποι, αυτοί που ξέφυγαν. Που έγιναν ένα με τον πρόσφυγα όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας χείρα βοηθείας σε κάθε κατατρεγμένο άνθρωπο. Αυτοί που δεν θέλουν την δημιουργία τούτων των φυλακών για τους προφανείς λόγους. Θα φύγουν από μια φυλακή για να έρθουν σε μια άλλη;; Με συνθήκες ίσως και χειρότερες από φυλακή υπό την επιτήρηση των αγραμμάτων ασπιδοφόρων – ροπαλοφόρων.
Έτσι λοιπόν αποφάσισαν να φέρουν μια ειδική αστυνομία για να βγάλει την τρύπα από το φίδι. Η πιο ειδική απ’ όλες τις ειδικές αστυνομίες είναι αυτή που φέρει τον εύηχο τίτλο “Μονάδες Αποκαταστάσεως Τάξεως”, γνωστή κυρίως με τη συντομογραφία ΜΑΤ, που ηχητικά παραπέμπει στον γνωστό όρο που καθορίζει το φινάλε μιας παρτίδας σκακιού. Δεν πρόκειται, ακριβώς, για λογοπαίγνιο. Γιατί τα ΜΑΤ είναι επιφορτισμένα με τον δύσκολο ρόλο του “γκραν φινάλε” σε μια ευρύτερη αστυνομική επιχείρηση, που μπορεί να αρχίσει με μια ευγενική σύσταση του εισαγγελέα με τη ντουντούκα προς τους “ανήσυχους” και να καταλήξει ακόμα και σε έναν ή περισσότερους φόνους “ανήσυχων”, που επιτέλους ησυχάζουν για τα καλά. Τουλάχιστον αυτοί είναι βέβαιο πως “δε θα το ξανακάνουν”. Δυστυχώς όμως οι επιζώντες το ξανακάνουν, κι αυτό σημαίνει πως ο ρόλος των ΜΑΤ είναι διαρκής και πάντα χρήσιμος. Λογικό αφού σκέφτομαι πολύ σοβαρά, πως το κρυμμένο πίσω από τη μάσκα κτήνος δεν είναι παρά ένα σχεδόν κυριολεκτικά κτήνος που έχει κρυμμένη την ουρά του ίσα-ίσα για να μας παραπλανήσει και να το νομίζουμε για άνθρωπο.
Αφού κάνανε τα γνωστά κόλπα με τα δακρυγόνα και τα υπόλοιπα φαντασμαγορικά, νόμιζαν ότι θα κοιμηθούν ήσυχα. Δεν είχαν έτσι τα πράγματα όμως.
Τα ματ υπέστησαν ολικό ρεκτιφιέ μέσα στον ύπνο τους και χωρίς να το καταλάβουν, σαν κάποιο έμφραγμα ας πούμε.
Λένε ότι πρόκειται για ενδοοικογενειακή βία όπου ακροδεξιά καθάρματα ξυλοφόρτωσαν τα ξαδέρφια τους, τους ματατζίδες. Δεν νομίζω Τάκη. Υπήρχαν άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές κ πολιτικές ομάδες που έκαναν το σωστό.
Τώρα που πέρασαν λίγες μέρες, μπορούμε να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Θα θέλαμε λοιπόν να μας πουν οι χωροφύλακες τι προτιμούν. Που όταν τους ξεπροβόδισε η μάνα τους για Χίο, μύριζαν σαν τα γουρούνια στο στάβλο ή κατά την επιστροφή τους που μύριζαν μαστίχα Χίου, με άρωμα φρεσκάδας και ανανέωσης;;
Δεν πρόλαβε να δοθεί τούτη η απάντηση δυστυχώς για τους στατιστικολόγους μας. Ο αγώνας μεταφέρθηκε ταχύτατα από τη Χίο στον Έβρο. Τα αντανακλαστικά είναι ένα από τα ατού του αθάνατου άφθαρτου στο χρόνο “ελληνικού DNA”. Του Έλληνα κόφτου τη σύνταξη, μείωσε του το μισθό στα 350€, κατάργησε τη δωρεάν παιδεία και υγεία, πουλά και τη μάνα του αν θέλεις. Μην του πεις όμως για Τουρκία, Μακεδονία και λαθροεισβολείς. Χτύπησες φλέβα.
Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη για εθνική ανάταση και από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ’ τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.
Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην “ανώτερη τάξη”.
Και ετσι, εκεί που μέχρι πριν λίγες ώρες ο Έλλην άδειαζε και το τελευταίο ράφι με ρύζι και κριθαράκι σε σούπερ μάρκετ στη Γευγελή των Σκοπίων λόγο του κορόνα βάηρους, ξαφνικά ένιωσε ένα εθνικό χάιδεμα στην ουρίτσα του και ένιωσε την ανάγκη να πάρει τα όπλα, αφού έκανε ένα σφράγισμα στα δόντια, γέμισε το ντεπόζιτο και πήρε δύο πακέτα τσιγάρα από τα σύνορα της Βουλγαρίας. Ήταν η Όλγα Τρέμη και οι ειδήσεις των λοιπών καναλιών που μιλήσανε για 10.000 εισβολείς. Και το καρναβάλι ξεκίνησε.
Όμως συνέβη κάτι που είναι η απόδειξη ότι όλα είναι θέμα timing σε τούτη τη ζωή. Ο πρωθυπουργός στην κρίσιμη στιγμή έκανε cash out σώζοντας το δελτίο του, κατά αυτό τον τρόπο κάτι πήρε και θα πάρει, οπότε όλα μέλι γάλα. Έδειξε ακόμα και στον πιο δύσπιστο ότι είναι πιο ευλύγιστος και από πλέιμεϊκερ στο μπάσκετ.
ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ