Πραγματοποιήθηκε η δεύτερη αγωνιστική της Α’ ΕΠΣ Ημαθίας, το Σάββατο που μας πέρασε.
Μετά την φαντασμαγορική εμφάνιση του Άχθου στην πρώτη αγωνιστική, όπου και πήρε το διπλό με 0-3 άνευ αγώνος, ακολούθησε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι.
Αυτή τη φορά στο κατάμεστο Μέση Αρένα με αντίπαλο τον Μ. Αλέξανδρο Αγ. Μαρίνας, ενός εκ των φαβορί για την άνοδο στη Γ’ Εθνική.
Το γήπεδό μας όπως πάντα κατάμεστο από κόσμο και αλκοόλ. Τα συνθήματα τα σταματούσε μόνο ο χαρακτηριστικός ήχος από το άνοιγμα της παγωμένης μπύρας, που ξύστριζε τις αμυγδαλές γεμάτες πύον, των φιλάθλων μας.
Παρά την ωραία ατμόσφαιρα ένας σοβαρός τραυματισμός επισκίασε την αναμέτρηση, αφού ο νεαρός επιθετικός της Αγίας Μαρίνας Κώστας Βούλγαρης, υπέστη ρήξη χιαστών στο πρώτο ημίχρονο. Του ευχόμαστε ολόψυχα ταχεία ανάρρωση, το σημαντικότερο όλων είναι υγεία των αθλητών που πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι με σοβαρούς τραυματισμούς που επηρεάζουν την καθημερινότητά τους. Ο Άχθος στέλνει τους χαιρετισμούς του και ευχόμαστε να είναι ο τελευταίος σοβαρός τραυματισμός ερασιτέχνη αθλητή.
Στον αγώνα τώρα, η ομάδα παρά την κυριαρχία της στο παιχνίδι για 8′ ολόκληρα λεπτά, δεν κατάφερε να νικήσει και έτσι γνώρισε την πρώτη ήττα του στο πρωτάθλημα, δίκαια με σκορ 1-3.
Για τους λάτρεις της στατιστικής, ο Άχθος Αρούρης είναι η πρώτη ομάδα που καταφέρνει να πετύχει τέσσερα γκολ σε δύο αγώνες χωρίς να έχει βάλει τα γκολ κανένας παίκτης από την ομάδα μας, αφού στο πρώτο παιχνίδι τρία έβαλαν τα χαρτιά, ενώ στο δεύτερο αγώνα το γκολ της ομάδας μας ήταν αυτογκόλ. Ακόμα και έτσι η ομάδα σκοράρει και δείχνει την επιθετική της διάθεση.
Από την άλλη πλευρά, τυχερό πρέπει να αισθάνεται το προπονητικό δίδυμο, που δεν θα γίνουν παρελάσεις φέτος και έτσι θα την βγάλει και αυτό το μήνα. Επόμενο ραντεβού, το ερχόμενο Σάββατο στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ Κουλούρας.
Καμία εντύπωση δεν προκαλεί η πρόταση που έκανε η εισαγγελέας για τους ναζί. Από την πρώτη μέρα το είπαμε ότι ποτέ δεν περιμέναμε κάτι από τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον το να τσακίσει τον φασισμό.
Τον φασισμό τον πολεμούσαμε στο δρόμο, στις πλατείες, στις δουλειές, στα γήπεδα μας, στις ζωές μας. Έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Η ελπίδα μας για το αύριο είναι στα χέρια μας και μ’ αυτά θα διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει.