Άτλας Ζερβοχωρίου – Άχθος Αρούρης 2-2
Μετά την ήττα της 1ης αγωνιστικής και εφτά συνεχόμενες νίκες έκτοτε , στατιστικά κάποια στιγμή θα ερχόταν και η ισοπαλία. Αυτό και έγινε σε έναν, αν μη τι άλλο, γκράν γκινιόλ αγώνα με συνεχείς διακυμάνσεις του σκορ, που κατάφερε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των πολλών οπαδών των δυο ομάδων που βρέθηκαν στο Ζερβοχώρι.
Μετά από δύο αναβολές τις προηγούμενες Κυριακές, ο καιρός όχι απλά έκανε το χατήρι αλλά μας προσέφερε το πιο λαμπρό χαμόγελο του, σηματοδοτώντας τον ερχομό της άνοιξης παράλληλα με την επιστροφή στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Γ’ ΕΠΣ Ημαθίας.
Δικαιολογίες δεν υπήρχαν για κανέναν λοιπόν και πλην ελαχίστων απουσιών (με χαρτί γιατρού ή ψυχιάτρου), ο λαός του Αρούρη έδωσε βροντερό παρών κάνοντας κατάληψη τα τσιμέντα του γηπέδου του Ζερβοχωρίου. Οι αρκετοί υποστηρικτές της τοπικής ομάδας έκαναν… στο πλάι, στηρίζοντας βέβαια και αυτοί με το δικό τους τρόπο την ομάδα τους η οποία και τα έδωσε όλα στην προσπάθεια της να κόψει βαθμούς από τον πρωτοπόρο.
Βέβαια, ο Αρούρης, πιστός στις… παραδόσεις, άνοιξε νωρίς νωρίς το σκορ με τον Καράπο ο οποίος και εκμεταλλεύτηκε τη σύγχυση που επικράτησε στην περιοχή του Άτλαντα ώστε με σουτ να στείλει τη μπάλα στο βάθος της εστίας. Όμως λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ένα σλάλομ αντιπάλου και η στιγμιαία αδράνεια της άμυνάς μας, έφεραν το 1-1.
Στο δεύτερο ημίχρονο, οι παίχτες μας και ειδικά ο Κέρβερος της εστίας μας, αντιμετώπισαν προβλήματα με την αντηλιά και αυτό όχι! δεν είναι δικαιολογία! Ταυτόχρονα, κανείς οπαδός του Αρούρη (ντροπή μας!) δεν σκέφτηκε να φανεί αλληλέγγυος στον τερμάρη, που πάλευε με τις δυνάμεις της φύσης, και να του προσφέρει ένα καπελάκι ή έστω ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Με αποτέλεσμα μια μακρινή εκτέλεση φάουλ να τον ξεγελάσει και να καταλήξει γκολ μας βάζοντας μπροστά τον Άτλαντα με 2-1.
Όμως τα Αρούρια ήταν… εφτάψυχα και με αντεπίθεση διαρκείας στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα κατόρθωσαν, όπως και στον αγώνα του 1ου γύρου μεταξύ των δυο ομάδων, να πετύχουν γκολ στο τέλος διαμορφώνοντας το 2-2 εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια στην άμυνα του Ζερβοχωρίου και την κεφαλιά του Άλκη που με περίσσια εμπειρία τρύπωσε στην άμυνα των αντιπάλων.
Στα πέντε (ή έξι, μπορεί και εφτά) λεπτά των καθυστερήσεων τίποτα το συγκλονιστικό δεν έγινε, πέρα από τα καπνογόνα που σωρηδόν ανάψανε στην κερκίδα με το τελικό 2-2 να αφήνει πρωτοπόρο τον Άχθο που κατάφερε να περάσει αήττητος από μια ομολογουμένως δύσκολη έδρα.
Με το τέλος του αγώνα και την άριστη φιλοξενία της ομάδας του Ζερβοχωρίου, ακολούθησε μπυροκατάσταση σε γνωστό καφενέ του χωριού. Στη συνέχεια οπαδοί και παίχτες παρέα πήραν το δρόμο της επιστροφής, δίνοντας το αγωνιστικό ραντεβού σε 2 εβδομάδες.
