Το ντέρμπι της αγωνιστικής είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, όσοι ήταν τυχεροί και βρέθηκαν στο κατάμεστο Μέσι Αρένα, με αντίπαλο τον Εθνικό Ράχης.
Διψασμένος λαός και παίκτες για τη νίκη, καταφέραμε, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό τρόπο να σπρώξουμε την ομάδα προς το τρίποντο.
Όλα αυτά φυσικά , για να δώσουμε το καλύτερο δώρο στη ψυχή της κερκίδας και μέλλον αυτού του συλλόγου. Ο λόγος για τον γεννεθλιάζων Κωνσταντίνο που έγινε δεκατριών ετών και έχει μια ολόκληρη ζωή μπροστά του για να καταφέρει να μην μας μοιάσει.
Ατμόσφαιρα γιορτινή, με τις μπυροκοιλιές να κουνιούνται σαν εκκρεμές και να δίνουν έναν ξεχωριστό ρυθμό στους χιλιάδες φιλάθλους. Παρόλο, που οι περισσότεροι ταλαιπωρούνται από τα τριγλυκερίδια και την υπέρταση λόγω των ημερών που προηγήθηκαν, δημιουργήθηκε ένα εξαιρετικό κλίμα σε συνδυασμό με την συνύπαρξη των καλών μας φίλων από την Ραχιά. Όπως και στην έδρα του Εθνικού, έτσι και εμάς, στήθηκε γλέντι μετά τον αγώνα, με μπόλικα σουβλάκια χωρίς γλουτένη και εκατοντάδες μπύρες χωρίς μπύρα.
Το αποκορύφωμα ??? Το δαιμόνιο των φιλάθλων μας που δεν έχει όρια. Πιο συγκεκριμένα, όπως γνωρίζουν καλά όσοι παρευρίσκονται στις εκδηλώσεις μας, φανατικός υποστηρικτής της ομάδας μας, είναι ένας ηθοποιός του Χόλιγουντ, ο Danny Trejo που έχει πρωταγωνιστήσει στο Ματσέτε και σε πολλές ακόμα επιτυχίες. Εδώ και δύο χρόνια είναι παρών σε κάθε αγώνα, αλλά αυτό που έκανε προχθές καταγράφεται ως η πατέντα της χρονιάς.
Ο Άχθος λοιπόν, νίκησε και το κρύο, αφού ο Ματσέτε δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα.Φανταστείτε ένα σπίτι με σόμπα, χωρίς το σπίτι. Βλέποντας την φωτογραφία που ακολουθεί, τα λόγια περισσεύουν.
Στα του αγώνα τώρα, η ομάδα μας μπήκε δυνατά στο πρώτο μέρος, κυκλοφορώντας σωστά τη μπάλα και δημιουργώντας κάποιες αξιόλογες ευκαιρίες, μέχρι που ήρθε το μοναδικό γκολ που έκρινε τον αγώνα. Σκόρερ ο Τούρκος Αγάς Γκαλίτσογλου. Αφού πήρε τη μπάλα μετά το κέντρο, πέρασε δύο παίκτες και από πλάγια θέση πέτυχε ένα πολύ δύσκολο και συνάμα πανέμορφο γκολ, στέλνοντας τη μπάλα στο μοναδικό σημείο που έπρεπε να πάει για να καταλήξει στα δίχτυα.
Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μπήκε μουδιασμένη ευτυχώς όμως δεν το πληρώσαμε. Η αμυντική λειτουργία σε γενικές γραμμές ήταν αρκετά καλή σε σχέση με άλλα παιχνίδια.
Το νόημα για άλλη μια φορά είναι, οτι στο τέλος όλοι μαζί τσουγκρίσαμε τις μπύρες και παίξαμε ξιφασκία με τα σουβλάκια. Και να χάναμε η ίδια κατάσταση θα επικρατούσε. Η ομορφιά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του Άχθου Αρούρη δεν κρύβεται πίσω από τις νίκες. Υπάρχουν πολύ πιο απλά πράγματα, που μας οδηγούν στο να ερωτευόμαστε όλο και περισσότερο αυτήν την ιδέα, μέρα με τη μέρα. Όποιος το κατανοεί αυτό, είναι σε καλό δρόμο ώστε να καταλάβει πως τα καταφέρνουμε αυτά τα δύο χρόνια.
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟΣ
